417-ZENGİNİN ÇORABI / 1000 Kayseri Fıkrası

417-ZENGİNİN ÇORABI 
Çok zengin bir adamcağız, ölümünün yaklaştığını hissedince oğlunu yanına çağırmış. Evvela vasiyetini bildirmiş ve demiş ki: 
- Beni mezara çoraplarımla gömün! 
Oğlu babasının bu vasiyetini anlamamakla beraber "tamam" demiş. 
Adam bir de mektup tutuşturmuş oğlunun eline. 
- Ölümümden sonra başın ilk sıkıştığında bu mektubu açarsın, demiş. 
Emr-i Hak vaki olmuş, adam ruhunu teslim etmiş. Eş dost toplanıp ağıt 
yakarken, oğlanı almış bir düşünce: "Ben şimdi babamı çoraplarıyla nasıl 
gömerim?.." 
Bir hoca bulup sormuş ama olumlu cevap alamamış. "Olmaz!" demiş hoca: 
"dinimizce uygun değil böyle bir şey!" Başka hocaya sormuş, o da olmaz 
diye kestirip atmış. Evlat çaresiz, mevtayı da artık bekletmek olmaz, gömmek lazım. Aklına birden babasının "başın ilk sıkıştığında aç" diyerek bıraktığı mektup gelmiş. 
emen mektubu arayıp, bulmuş. 
Mektupta şunlar yazılıymış: 
"Oğlum, gördüğün gibi ben bunca zenginliğime rağmen yanımda bir çorap bile götüremiyorum, gayrisini sen düşün... (S.Burhanettin AKBAŞ)