Verem olmak

Mahallemizde çok sevilen şakacı, nüktedan bir İsmail Amca vardı. Bir gün sağlıkçı birinin veremin belirtilerini anlattığına şahit olur:
-Verem olan insan sık nefes alır, bacaklarında sızılar olur, iştahı az olur, yemek yiyesi de olmaz, boğazı kurur, bol bol su içer, her geçen gün daha da zayıflar, öyle ki dokunsan kemikleri sayılır.
İsmail Amca bunları dinler amma pek önemsemez. O akşam yemekten sonra hemen yatarlar fakat İsmail Amcayı uyku tutmaz, yatakta bir sigara tellendirir. O zaman zarfında karısı uyumuştur bile. İsmail Amcanın o gün duydukları aklına gelir ve evhamlanır. Kendini dinler ki nefes nefesedir, boğazı kurur, halsizdir. Son günlerde iştahı da yoktur. Ayrıca haddinden fazla zayıftır, kendisine dokunur, evet kemikleri de sayılıyor. Bir de hanımına dokunur ( o da oldukça şişman) kemikleri bile belli değil hemen hanımını dürter:
-Galk gız Müncübe çabık gah da çırayı yak.
-Ne var herif sus kölen oluyum bebeler yeni bayındı.
-Gah gız diyom sana ben verem olmuşsum.
-Sus herif ağzından yil assın, gice vakti ne veremi?
Ve İsmail Amca o gün olanları anlatır. Hanımı ise:
-Çok vesvese iyi demez. Allah etmeye, ölüm Allah’ın emri hasta da olsak öleceek tevekkel ol da yat uyu sabanan bir doktora görünün.