Hamit köyde avare, pejmürde yetişmiş. Askere gitmiş, askerliğini de bitirmiş. Köylüler “hoş geldin”e gitmişler. Hamit, kalabalığı görünce başlamış askerliğini ballandıra ballandıra anlatmaya:
-Benim gibi kimse askerlik yapmadı. Orada her şey benden sorulurdu, benden öğrenilirdi. Generaller, paşalar bana selem verirdi...
Dinleyenler hayrete düşmüşler. Hamit’i tanıyanlar bu işe bir anlam verememişler. Ancak dinleyenlerin içinde karısı Gümüş de varmış. O da bu durumu dinledikçe için için gülüyormuş.
Vakit ilerleyip misafirler dağılmış. Gece yarısı Hamit uykuya dalınca:
Gümüş:
-Asker kalk! 3-5 nöbetin var, diye seslenmiş:
Hamit, yattığı yerden istifini bozmadan cevaplamış eşini:
-Git başımdan!...Bulaşıkçıya nöbet mi olur?
Yorumlar
Yorum Gönder