Cücünün tazısı

Cücü Emmi derler, rahmetlidir. Kendisi av hastasıdır. Canı sıkıldığı an tazısını alır ava çıkar ve içindeki sıkıntıyı atarmış. Yine bir gün Cücü Emmi’nin canı sıkılır, tüfeği alır, malzemelerini alır, tazıyı da yanına alır, yola çıkar. Ama tazı yorgun ve bitkin bir vaziyette, gönülsüz gider. Başlar arazide tavşan aramaya. Nihayet bir tavşan görür, hemen oturur tavşanı kaçırmak istemez. Cücü Emmi hemen tavşanı tazıya gösterir, ama tavşanı tazı bir türlü görmek istemez. Çünkü gönül gitmiştir. Cücü Emmi kızar, tüfeği sıkar, ıskalar ve tavşan kaçar. Tazı başlar Cücü Emminin gözünün içine. Cücü Emmi çok sinirlenir, döner tazıya der ki:
-Davşanı görmediğine a........ k........... der. Söver.