Yıl 1922-1923 yıllarıdır. Yeşilhisar’a tren istasyonu kurulmuştur. O tarihte doğanlara ilçemizde tren çocuğu derler. Törenle istasyonun açılışı yapılacaktır. Davullar zurnalar çalınmaktadır. Bütün halkımız davete katılırlar. Genç yaşlı,çoluk çocuk hep oradalar.. Çığırtkan (dellal) başlar:
- Geliyor! geliyor!
Merakla bakarlar. Raylar üzerinde bayraklarla ve çiçeklerle süslü simsiyah, iri gözlü kocaman çok gürültülü sesle gelen bir mahlukat görürler. İstasyon önüne tören yapılan yerde durur. Konuşmalar yapılır, büyük bir alkış tufanı ile istasyon hizmete açılır. Tren istasyonda görücüye çıkartılır. Millet ürkek tavırlarla altına üstüne bakar. Epey incelenir. Söylenmeye başlarlar:
-Vay anam vay, ulan buna (öküze) ne su yiter ne de saman!
- Geliyor! geliyor!
Merakla bakarlar. Raylar üzerinde bayraklarla ve çiçeklerle süslü simsiyah, iri gözlü kocaman çok gürültülü sesle gelen bir mahlukat görürler. İstasyon önüne tören yapılan yerde durur. Konuşmalar yapılır, büyük bir alkış tufanı ile istasyon hizmete açılır. Tren istasyonda görücüye çıkartılır. Millet ürkek tavırlarla altına üstüne bakar. Epey incelenir. Söylenmeye başlarlar:
-Vay anam vay, ulan buna (öküze) ne su yiter ne de saman!
Yorumlar
Yorum Gönder