Bir gün İncili Çavuş bazı eşya satın almak üzere çarşıda dolaşmaktayken bir köşede tam bir sükunetle durmuş, rastlayacakları beklemekte bulunan bir fakiri görür. Adı geçenin durumu kıyafetinden görünen fakir haliyle beraber ağır başlılığı ve sükuneti nazar-ı dikkati çektiğinden yanına sokularak selam verdikten sonra konuşmaya başlar. Sorduğu sorulara aldığı cevaplar fakirin rint meşrep ve gönül ehli olduğunu gösterdiğinden ona bir iyilikte bulunmayı arzu eder. Zavallıyı yalın ayak gördüğünden ona bir kundura almayı uygun görerek der ki:
-Yahu erenler ayağınızın uryan olduğunu görüyorum . Eğer tarafımdan ufak bir yardımı hoş görürseniz size şuradan bir ayakkabı alıvereyim.
Fakir, Çavuşun bu teklifine tam bir memnuniyetle teşekkür beyan eylediğinden bir ayakkabıcı dükkanından yeni bir ayakkabı alınır. Ve zavallıya derhal giydirilir. Fakir İnciliye teşekkür ve dua ederek uzaklaşmaya başlar. O sırada Çavuşun yaradılışında muziplik ve şakacılık hevesi uyanarak bu fakirle latifeye karar vererek arkasından yürür. Biraz sonra der ki:
-Şişt arkadaş!
Fakir arkasından seslenenleri duyarak çavuşu görünce sorar:
-Aa, siz misiniz. Bir şey mi emrediyorsunuz?
-Rica ederim yürürken önünüze dikkatle bakınız. Sivri taşlar var. Ayakkabıyı yırtarsınız. Malum ya onu size ben aldım.
-Peki efendim.
Fakir yürümeye devam eder. Çavuş yine arkasından seslenerek:
-Şişşt bana bak.
(geri dönüp)
-Ne emrediyorsunuz?
-Önüne dikkatli bak ayakkabını kirletirsin. Malum ya onu sana ben aldım.
-Peki efendim dikkat ederim.
Diyerek yoluna devam eder. Bir dakika sonra İncili seslenerek:
-Şişşt bana bak.
(biraz öfkeli)
-Yine ne istiyorsunuz?
-O kadar hızlı yürüme ayakkabı eskir. Malum ya onu sana ben aldım.
Fakir hemen bir kenara çekilerek ayaklarından kunduraları çıkarıp İnciliye uzatır ve der ki:
-Rica ederim, şu ayakkabılarınızı alınız da işinize gidiniz.
-Niçin iade ediyorsun?
-Ben her dakika başıma kalkılan ayakkabıları giymektense yalın ayak yürümeyi tercih ederim.
Bunun üzerine İncili kendisini zarif zat olarak telakki eylediğinden bunu latife olmak üzere yaptığını, kendisinin İncili Çavuş olduğunu söyler ve bunun için gücenmemesini söyler. Fakir de ayakkabılarını giyerek oradan gider.
-Yahu erenler ayağınızın uryan olduğunu görüyorum . Eğer tarafımdan ufak bir yardımı hoş görürseniz size şuradan bir ayakkabı alıvereyim.
Fakir, Çavuşun bu teklifine tam bir memnuniyetle teşekkür beyan eylediğinden bir ayakkabıcı dükkanından yeni bir ayakkabı alınır. Ve zavallıya derhal giydirilir. Fakir İnciliye teşekkür ve dua ederek uzaklaşmaya başlar. O sırada Çavuşun yaradılışında muziplik ve şakacılık hevesi uyanarak bu fakirle latifeye karar vererek arkasından yürür. Biraz sonra der ki:
-Şişt arkadaş!
Fakir arkasından seslenenleri duyarak çavuşu görünce sorar:
-Aa, siz misiniz. Bir şey mi emrediyorsunuz?
-Rica ederim yürürken önünüze dikkatle bakınız. Sivri taşlar var. Ayakkabıyı yırtarsınız. Malum ya onu size ben aldım.
-Peki efendim.
Fakir yürümeye devam eder. Çavuş yine arkasından seslenerek:
-Şişşt bana bak.
(geri dönüp)
-Ne emrediyorsunuz?
-Önüne dikkatli bak ayakkabını kirletirsin. Malum ya onu sana ben aldım.
-Peki efendim dikkat ederim.
Diyerek yoluna devam eder. Bir dakika sonra İncili seslenerek:
-Şişşt bana bak.
(biraz öfkeli)
-Yine ne istiyorsunuz?
-O kadar hızlı yürüme ayakkabı eskir. Malum ya onu sana ben aldım.
Fakir hemen bir kenara çekilerek ayaklarından kunduraları çıkarıp İnciliye uzatır ve der ki:
-Rica ederim, şu ayakkabılarınızı alınız da işinize gidiniz.
-Niçin iade ediyorsun?
-Ben her dakika başıma kalkılan ayakkabıları giymektense yalın ayak yürümeyi tercih ederim.
Bunun üzerine İncili kendisini zarif zat olarak telakki eylediğinden bunu latife olmak üzere yaptığını, kendisinin İncili Çavuş olduğunu söyler ve bunun için gücenmemesini söyler. Fakir de ayakkabılarını giyerek oradan gider.
Yorumlar
Yorum Gönder