Armuttan yemeyenin

Hasan Emmi, rahmetli her konuşmasında küfürlü konuşan biridir. Lakabı Kemiğin Hasan derler, öyle tanınır. Küfür etmesi hiç kimseye dokunmaz, sevilen sayılan biridir. Hasan Emmi hacca gitmiş, gelmiştir. Zamanın müftüsü:
-Hacı Hasan efendi artık küfür yok.
-Tamam hocam, küfür etmem artık.
Otururlar kahvehane önüne Hasan Emminin sohbetini dinlemektedirler. Birkaç kişi anlatır:
-Hasan Emmiyi kızdıralım da bir sövsün. Hacı olunca da sövecek mi bakalım.
Tam sohbetin tatlı anında biri gelir:
-Yav Emmi helal et, armuttan bir tane yedim dayanamadım.
-Helal olsun oğlum yiyin.
Sohbet yine devam eder. İkinci gelir:
-Emmi armuttan dayanamadım bir tane de ben yedim ,helal et.
-Helal olsun oğlum.
Sohbet yine devam eder. Üçüncüsü gelir:
-Emmi armut, der demez çok sinirlenen Hacı Hasan Emmi kahve önünde sandalye üzerine çıkar, başlat bağırmaya:
Ulan benim armudu görüp de yemeyenin a......... k........ der, oturur.
Müftü:
-Yav Hacı hani küfür yoktu. Söz verdiydin.
-Ne yapak hocam, onu da yapmıyak da karnımız şişip çatlıyak da ölek mi! der, gülerler.

Yorumlar